Skibińska z Kamieńskich, 1. v. Rozwadowska Anna Maria (1911–1990), antropolog, profesor Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Ur. 26 VII w Warszawie, była córką Zygmunta Kamieńskiego i Wandy Lewher (Lenker).
W r. 1929 uzyskała świadectwo dojrzałości w Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie, w l. 1929–31 odbyła studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego na Bielanach, a w r. akad. 1931/2 była wolną słuchaczką Chelsea College of Physical Education w Londynie. Od września 1933 do sierpnia 1934 pełniła funkcję instruktorki objazdowej Tow. Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet (TKKFK). Po ślubie w r. 1934 z Marianem Rozwadowskim, porucznikiem WP, przeniosła się do Stargardu Gdańskiego i do r. 1939 nie pracowała zawodowo, działała natomiast społecznie w TKKFK.
Podczas wojny była żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, początkowo we Francji, a od sierpnia 1940 w Wielkiej Brytanii. Należała do Wojskowego Korpusu Sióstr Służby Zdrowia i pracowała jako pielęgniarka i rehabilitantka m.in.: w Szpitalu Wojskowym nr 1 w Szkocji (1941–4), Szpitalu Wojskowym nr 4 w Anglii i w szpitalu angielskim w Rochampton (1944–5), Szpitalu Wojskowym nr 6 i 7 we Włoszech (1946), Szpitalu Wojskowym nr 6 w Anglii (1946–7). W r. 1947 powróciła do kraju; w lipcu 1948 wyszła za mąż za gen. Franciszka Skibińskiego (zob.).
S. pracowała w l. 1948–9 w Centrali Gospodarczej Spółdzielni Pracy, następnie w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej jako inspektor, skąd została zwolniona w r. 1951. T. r. w Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) w Warszawie obroniła pracę magisterską Wzrost i ciężar ciała młodzieży szkolnej miast pomorskich w 1946 r. (częściowo opublikowana w „Przegl. Antropologicznym” T. 20: 1954) i otrzymała stopień magistra wychowania fizycznego. W l. 1952–6 zarobkowała jako instrumentariuszka w Szpitalu Chirurgii Urazowej w Warszawie. W r. 1957 powróciła do zawodu jako instruktor usprawnienia leczniczego w Szpitalu Chirurgii Kostnej w Konstancinie, ale rok później przeszła do pracy dydaktyczno-naukowej najpierw w Katedrze Antropologii AWF w Warszawie, potem w l. 1959–71 w Zakładzie Antropologii Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej w Warszawie. Tam 5 X 1962 uzyskała stopień doktora nauk wychowania fizycznego na podstawie pracy Dymorfizm cech somatycznych młodzieży dojrzałej („Prace Antropologiczne” 1964 nr 65) napisanej pod kierunkiem Haliny Milicerowej. Po włączeniu Instytutu do AWF w r. 1971 kontynuowała pracę w Zakładzie Antropologii na stanowisku docenta. Habilitowała się 11 I 1972 na podstawie rozprawy Ocena przydatności metod określania budowy ciała (tamże 1972 nr 83). W r. 1973 kierowała Studium Doktoranckim AWF. Dn. 13 IX 1979 otrzymała tytuł profesora nadzwycz., na emeryturę przeszła w r. 1983.
W badaniach naukowych zajmowała się S. szeroko pojętą antropologią sportu, a przede wszystkim budową ciała zawodników różnych dyscyplin sportowych, opublikowała m. in. artykuły Typy somatyczne lekkoatletów („Wych. Fizyczne i Sport” 1965 nr 1) oraz wspólnie z Henrykiem Piechaczkiem Budowa ciała młodzieży uprawiającej pływanie („Sport Wyczynowy” 1971 nr 10). Zajmowała się dymorfizmem cech somatycznych dzieci i młodzieży we wspomnianej dysertacji doktorskiej oraz pracy Dymorfizm płciowy niektórych cech somatycznych dzieci i młodzieży („Mater. i Prace Antropol.” 1976 nr 74). Badała również wzrost i proporcje ciała młodzieży akademickiej w pracach Somatotypologia studentów AWF („Wych. Fizyczne i Sport” 1973 nr 3) i Trend sekularny wielkości i proporcji ciała młodzieży akademickiej (tamże 1974 nr 4 wspólnie z H. Milicerową i Maciejem Składem), a także wspólnie z M. Składem zagadnienia otłuszczenia człowieka w pracy Genetyczne uwarunkowania typu otłuszczenia człowieka (tamże 1977 nr 3). Kilka prac poświęciła metodologii badań antropologicznych, m. in. Analiza czynnikowa cech budowy ciała („Mater. i Prace Antropol.” 1978 nr 95). Była członkiem Polskiego Tow. Antropologicznego (od r. 1960) i Polskiego Tow. Naukowego Kultury Fizycznej (od r. 1966). Należała do ZBoWiD. Zmarła 20 X 1990 w Warszawie i tam została pochowana na cmentarzu Komunalnym na Powązkach. Była odznaczona m. in. Krzyżem Walecznych za kampanię r. 1944/5, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), a także tytułem Zasłużonego Działacza Kultury (1974) i Medalem KEN.
S. była dwukrotnie zamężna, po raz pierwszy za Marianem Rozwadowskim, po raz drugi za Franciszkiem Skibińskim.
Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1962, W. 1963 s. 281; toż za r. 1972, W. 1974 s. 1101; – Akademia Wychowania Fizycznego imienia Generała Broni Karola Świerczewskiego w latach 1929–1959. Księga pamiątkowa, W. 1960; Działalność dydaktyczno-naukowa Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie w latach 1960–1979, „Wych. Fizyczne i Sport” 1979 nr 3 s. 66–7, 117; Instytut Naukowy Kultury Fizycznej (1953–1967), tamże 1968 nr 4 s. 17–18 (częściowa bibliogr.); – Centralny Instytut Wychowania Fizycznego. Sprawozdanie za r. 1933/34, W. 1934 (m. in. wykaz absolwentów 1931 r.); In memoriam. Prof. Anna Skibińska, „European Anthropological Association. Newsletter” 1991 No 46; – „Kultura Fizyczna” 1991 nr 5/6 s. 32 (wspomnienie pośmiertne Teresy Łaski-Mierzejewskiej; tu informacja, że S. w l. 1934–9 była nauczycielką WF); „Życie Warszawy” 1990 nr 248, 249, 250, 255 (nekrologi); – AWF w W.: Dział Spraw Osobowych oraz składnica akt tej uczelni, Akta osobowej S-iej.
Kajetan Hądzelek